از کدامین باغ می آیی که هنوز پروانه ها

از شانه هایت عطر گلها را می چینند...

چشمهای تو با آن نگاه ساکت غمگین

مرا به جنگل پر وهم آشناییها؛

مرا به وسعت شب می خواند!؟!

من و تو با هم بودیم یادش بخیر

عشقمون پر از سکوت و جنون

پُر دوست داشتن و خواستن و نیاز

روشن و جاری عمیق و پر غرور

تو یه مونس واسه قلبم می شدی

من واسه چشم تو همدم می شدم

اما کم کم تو چشات حسی اومد

که پر از یه حس مبهم می شدم

یه روزی گفتی داری حس می کنی

واسه عشق من لیاقت نداری

از کدوم گذشتی؟ از خودت یا من؟

وقتی خواستی روی دل پا بزاری

سخت اما درد اون مقدس

درد انتظاربا کلی خاطره

نیستی اما من هنوز تورو می خوام

مگه می شه که چشات یادم بره؟...

از آنسوی رویاها می آیم

دلم!!!

این همیشه پیش تو ماندگار

چقدر هوای دیدنت را دارد!؟!